1. WE MOETEN DE BERG BEKLIMMEN
- De ultieme zoektocht en de grootste uitdaging in dit leven, is het leven als christen. De meest nobele zaak en het grootste doel dat iemand kan hebben is het dienen van de Koning der koningen. Iedere christen heeft een roeping die hoger is dan welke dienst of positie hier op aarde. Hoe een christen in dit glorieuze doel kan wandelen, wordt weergegeven in de brief aan de Efeziërs.
Iedere christen wordt eigenlijk gedwongen om de bedoeling en het doel en de zoektocht te ondernemen om het avontuur zelf te leven.
Het beklimmen van deze magnifiek buitengewone berg is niet eenvoudig, maar dan wordt je wel gekroond met glorie. Deze berg vertegenwoordigd de Schriften, het Woord van God. De meest nobele bedoelingen en de meest verheven gedachten over de mens worden in de Bijbel gevonden. Het streven naar inzicht in de wegen van God worden gevonden in de Bijbel en zijn een avontuur op zichzelf. De Bijbel is de landkaart die ons gegeven is om ons door het leven te gidsen, maar het doel is het leven. Het avontuur is echt.
Er zijn verschillende niveaus tijdens het beklimmen van deze berg en zij laten verschillende Bijbelse waarheden zien. Door de waarheid op een bepaald niveau te begrijpen, ben je in staat om naar het volgende niveau te gaan. De fundamentele boodschap van deze visie is dat een christen verondersteld wordt altijd verder te klimmen. Ons klimmen is gebaseerd op het systematisch begrijpen van Gods Waarheid die in de Schriften geopenbaard is en die dan vertaald wordt in een manier van leven, natuur, die steeds meer gaat gelijken op deze van de Koning. Door deze veranderende natuur komt er meer geloof en autoriteit om grotere en nog grotere zaken te doen in Zijn Naam.
Om voordeel te hebben van deze waarheid, moeten we de hoofdreden begrijpen van de omstandigheden die de Heer toelaat in ons leven. Een van de hoofdredenen waarom we moeten lijden onder de aanvallen van de vijand, is om ons te dwingen om hoger te gaan op de berg van geestelijke volwassenheid.
In het boek aan de Efeziërs zullen we een klare en groeiende visie krijgen waarvoor we geroepen zijn als christen, beide als een gemeente en individueel. Alhoewel deze brief een landkaart is om de berg te beklimmen, bevat ze ook een kompas dat op de top is gericht. Het geeft ons een praktisch begrijpen van de volgende stap, terwijl ons hart wordt vastgehouden met een passie om de top te bereiken.
Ons doel is niet minder dan gelijk te worden aan Hem die ons geroepen heeft en de werken te doen die Hij deed en nog grotere. Nu we stilaan het einde van deze eeuw naderen, mogen we zeker zijn dat er een kerk zal zijn die de berg beklimt en triomfantelijk op de top zal staan. Dan zal de wereld vol ontzag en bewondering kijken naar de demonstratie waarvoor God de mens geschapen heeft.
Het bestijgen van de berg vergt een opperste inspanning. Niet alleen is er uiterste concentratie nodig bij het zetten van iedere stap, maar we moeten terzelfder tijd ook de vijand weerstaan. Er zal dan ook een zekere opgetogenheid en bevrijding zijn bij het bereiken van elk nieuw niveau. Er zullen momenten zijn om een weinig te rusten en nieuwe krachten op te doen. De grootste voldoening bij het bereiken van een nieuw level zal een klare kijk zijn op onze positie en op de strijd die rondom ons gaande is.
Bij ieder niveau komt er een grotere visie en een beter begrijpen. Bij ieder niveau zal er bemoediging zijn als we zien dat het verder en hoger gaat. Het verlangen om de top te bereiken zal hierdoor groter zijn dan te willen rusten en vrede te hebben. Zien dat de weg een beetje hoger gaat zal ons energie geven en ook moed, zelfs in het heetst van de strijd.
De christenen van vandaag hebben een visie nodig om hoger te gaan op de berg, dat zal hun helpen om stand te houden en om de overhand te hebben in de strijd van het leven. De brief aan de Efeziërs is meer dan welk ander boek het licht op het pad om steeds hoger te klimmen ondanks op welk niveau we nu zijn.
Ondanks het feit dat er uitnodiging zal zijn in ons hart om hoger te klimmen op de berg, moeten we ook weten dat we op ieder niveau een tijd moeten blijven om zeker te zijn dat we daar ook gevestigd zijn. Soms zal het klimmen pijnlijk zijn en is het nodig dat we op een bepaald platform langer moeten verblijven dan op een ander. Er zullen sommigen zijn die naar de top willen rennen, maar ze zullen het niet halen. We willen naar de top, maar het doel is niet snelheid, maar zekere vaste voetstappen zetten zodat wij het halen tot aan de top, niet alleen maar een beetje hoger. Dat moet onze toewijding zijn bij elke geestelijke groei. We moeten vooruit gaan, hoger en hoger, maar we moeten dit doen vanop een vaste solide basis. Zoals in Hebreeën 6:11-12 beschreven.
" Maar wij begeren, dat een iegelijk van u dezelfde naarstigheid bewijze, tot de volle verzekerdheid der Hoop, tot het einde toe. Opdat gij niet traag wordt, maar navolgers zijt dergenen, die door het geloof en lankmoedigheid de beloftenissen beërven".
Er is geloof en geduld nodig om de beloften te verkrijgen. Wij hebben al dikwijls gehoord van "geloofs bewegingen" , maar heb je al gehoord van "geduld bewegingen" ?
We moeten groeien in:
1) in ijver zodat we niet traag worden in onze wandel
2) in zekerheid van hoop, die ons tot het einde zal brengen
3) in beide, geloof en geduld, zodat we de beloften zullen erven
4) en dat onze overwinning zo zichtbaar wordt, zodat anderen gedwongen worden om de zelfde zoektocht te ondernemen.
Dus weerom, we moeten deze klimvisie hebben bij onze klim met de Heer, maar de hoogte van ons stijgen hangt af van de sterkte van ons fundament. Bij vele gelovigen zien we twee dingen waar we voortdurend alert voor moeten zijn:
1) ten eerste zijn er diegenen die menen een vast fundament te hebben voor hun geloof, toch hebben ze geen visie om hoger te gaan. Zij willen eenvoudig een sterk fundament en zij hebben een klein idee voor wat God op dat fundament wil bouwen.
2) De tweede groep zijn zij die steeds hoger willen gaan die meestal een zwak fundament hebben, omdat zij te ongeduldig zijn om een sterk te leggen.
We moeten ons geloof en visie combineren met geduld om zo onze voeten op vaste stevige grond te zetten tijdens het klimmen. Zij die een fundament hebben zonder visie zullen stilvallen. De anderen met een visie maar zonder een toewijding voor de Schriften en gezonde lering zullen alleen maar gevaarlijker worden des te hoger ze klimmen.
We moeten dus leren om ons fundament steviger te maken en ook onze visie en geestelijk inzicht vermeerderen. Totdat we gelijk zijn aan de Heer in karakter, welk is de vrucht van de Geest, hebben we ons doel op de aarde nog niet bereikt. Als we werken niet doen die Jezus Christus deed, deze zijn het effectief gebruik van de bedieningen en gaven van de Geest, hebben we nog niet de volwassenheid en vruchtbaarheid bereikt waartoe wij geroepen zijn.
Elke goede bijbelstudent zal snel leren dat de Bijbel vol staat van woordenvloeden en herhalingen. Dit was de bedoeling van God. Sommige studies hebben uitgewezen dat tien percent van de mensen een nieuwe gedachte kunnen vasthouden vanaf de eerste keer dat ze deze horen, maar de meeste mensen moeten dit minstens vier maal horen voordat ze deze gedachte onthouden.
Maar ons doel als christen moet verder gaan dan alleen maar begrijpen en vasthouden van de Waarheid, de Waarheid moet getransformeerd worden in onze levens.
Het is zoals de Heer zegt, zijn het niet diegene die het Woord horen die het huis op de rots bouwen, maar diegenen die horen en gehoorzamen. We willen dus Zijn Woord horen en het begrijpen, maar we moeten ons ook realiseren dat dit maar het begin is. We moeten doeners worden van het Woord.
Zij die echt geloof hebben in het Woord van God zijn niet juist die mensen die geloven dat alles wat zich in de Bijbel afspeelt ook echt gebeurd is. Dat is wel belangrijk, maar op zichzelf niet genoeg. Iemand die echt geloof heeft in de Bijbel zal ook geloof hebben dat de dingen die in de bijbel gedaan werden ook gedaan worden in zijn eigen leven. Het Woord van God is levend! Het is nu! De Heer Jezus Christus zegt zelf in Matheus 4:4 "Er is geschreven: de mens zal bij brood alleen niet leven, maar bij alle woord, dat door de monds God uitgaat". Het gaat hier over IEDER Woord dat van de mond van God uitgaat, niet van ieder woord dat uitgaat. Het Woord van God waar wij leven is dat wat Hij nu tegen ons zegt, in de tegenwoordige tijd.
Zij die grote dingen in hun leven realiseren zijn die mensen die een visie hebben, maar visie alleen is niet genoeg. De mensen die de grootste visies hebben zullen niet alleen maar daarom de grootste helden in de hemel zijn. Iemand die een kleinere visie vol brengt zal groter zijn dan hij die een grote visie had en deze niet verwezenlijkte. Onze visie om hogere grond te bereiken zal alleen maar mislukken als we niet voortdurend versterkt worden in praktisch onderricht over geloof en om het te verwezenlijken.
Als we de berg van Gods Waarheid beklimmen, zal het verlangen naar persoonlijke erkenning en beloning ons zeker een beetje motiveren hogerop te geraken. Maar dat alleen is niet genoeg om stand te houden in de strijd die zeker komen gaat. Soms zien we bij het beklimmen van de berg slechts een paar niveaus hoger en soms zien we helemaal niets als we naar boven kijken.
Hoe hoger je op de berg geraakt hoe minder mensen je tegen komt en minder mensen die u zullen zien. De paar glimpen die we zien van de Glorie daarboven zullen echter genoeg zijn om door te gaan.
Als we beginnen meer en meer de onpeilbare Glorie van de Heer vast te houden, zal iedere vorm van persoonlijke erkenning , dat ons afleid om Hem anders zien, meer en meer ongoddelijk worden. Wie kan zelfs maar erkenning en glorie veronderstellen in Zijn tegenwoordigheid? Als we nog steeds persoonlijke erkenning nastreven is dat een goede indicatie van het lage niveau van geestelijke volwassenheid waar we nog maar opstaan.
Er zal geen grotere voldoening zijn dan de woorden te horen van onze Heer op de dag van het grote oordeel: " Goed gedaan goede en gelovige dienstknecht "Matheus 25:21. Er is geen grotere voldoening dan geestelijk hoger en hoger te groeien. We worden dan minder zelf georiënteerd en meer Christus georiënteerd. Op het einde zal onze grootste voldoening niet komen van persoonlijke erkenning die we zullen ontvangen, maar van welke erkenning dan ook die we zullen brengen naar de koning en Zijn boodschap in dit leven.
Een maal dat we Zijn verheerlijking hebben gezien, zullen we er aan verslaafd geraken en willen we volhouden en moeilijkheden overwinnen en ieder strijd aangaan, om dichter bij Hem te komen. Als wij Zijn Glorie vasthouden zullen we daardoor ook veranderd worden en zullen we beginnen te zien zoals Hij ziet en te horen zo als Hij hoort en te denken zoals Hij denkt. Het hart van de Heer is nog steeds voor de verlorenen, diegenen die gevangenen zijn van de duivel en zijn wil doen. Dus als we hoger in Zijn Glorie zullen komen, zal er een gedwongen verlangen ontstaan om terug te gaan en anderen te helpen en vrij te worden om dan hun eigen zoektocht te beginnen met het beklimmen van de berg. Juist om deze reden zullen we leren dat er tijden zijn om hoger te gaan, en dat er tijden zijn om terug te gaan om anderen te helpen.
Hoe hoger we echter zullen gaan en hoe meer Glorie we zullen vasthouden en daardoor veranderd worden, des te meer zullen we bekwaam zijn om diegenen te helpen die in duisternis verkeren. Dit is wat Jacob zag toen hij de ladder vast hield tot in de hemel. De engelen of boodschappers van God waren aan het klimmen en aan het dalen op deze ladder. Jezus verwees naar deze ladder omtrent Zichzelf toen Hij tegen Nathaniel zei in Johannes 1:51 "En Hij zeide tot hem: Voorwaar , voorwaar zeg Ik ulieden: Van nu aan zult gij den hemel zien geopend, en de engelen Gods opklimmende en nederdalende op den Zoon des mensen". Jezus is Jacobs ladder waar we op stijgen en dalen.
Het zal wel paradoxaal klinken dat we zowel hoger moeten gaan en ook lager. Wij zijn geroepen om naar de hemelse plaatsen op te klimmen waar we met Hem zitten, en terzelfder tijd naar de aarde af te dalen met het bewijs van hemelse realiteit.
Als kinderen van de Koning zijn wij leden van de grootste koninklijke familie in het universum, toch gaan we naar de laagste zondaar als hun dienstknecht om hem te helpen om hem te verenigen bij de echte adelstand.
We moeten leren dat hoe meer glorie we zullen vasthouden en er meer door veranderd worden, we een mantel van nederigheid zullen moeten dragen die ons verbergt. Dit klink ook weer paradoxaal, maar er is een grotere wijsheid die we moeten hebben als we de Glorie van God willen ervaren. Dat is wijsheid die ons bekwaam maakt om de Heerlijkheid te gebruiken om mensen te verlichten zonder ze te verblinden. Als iemand in de duisternis is geweest voor een lange tijd, kan zelfs een klein beetje licht hem terug doen deinzen met pijn. We zullen steeds juist genoeg licht moeten gebruiken om hem aan te trekken en hem dan te helpen om zijn ogen te openen voor meer en meer licht.
De Glorie is bedoeld om ons te veranderen van binnenuit, en deze Heerlijkheid is verstopt zodat zij alleen naar buiten komt door onze woorden en acties.
Daarom zal diegene die de meest echte Glorie van de Heer heeft, de meest nederige kleding dragen. Zij die die veel van Zijn Glorie hebben gezien schrikken er voor terug om aandacht op zichzelf te vestigen. Deze willen de Naam van de Heer verheerlijkt zien, en willen geen aandacht op zichzelf vestigen. Zij weten dat de grootste verheerlijking die ze zullen bereiken in dit leven in het niets verdwijnt in Zijn tegenwoordigheid, zoals bij de sterren als de zon op komt.
De richels van de berg die de hogere waarheden representeren, worden uitzonderlijk smal en gevaarlijk. We kunnen niet veilig de berg op klimmen zonder zeker te zijn dat dat we onze voeten vast kunnen zetten. Ons doel moet zijn om hoger te klimmen, terwijl wij terzelfder tijd meer standvastigheid krijgen. Daarom zal de visie die we zoeken altijd veilig ingebed zijn in een constant onderzoeken, herzien en het waarderen van de basisvoorschriften van het geloof.
Diegenen die struikelen terwijl ze hoger proberen te klimmen zijn klaarblijkelijk diegenen die arrogant geworden zijn tegenover de basisprincipes. Er is meer diepe wijsheid in het begrijpen van zelfs maar de kleinste christelijke basiswaarheden dan dat iemand die misschien al heeft kunnen bevatten. Wij zullen leren dat door sommige deuren niemand wil binnen gaan, omdat ze lijken naar beneden te gaan, maar dat zij juist kortsluitingen zijn naar de top.
Dieper graven in de basis van het geloof kan een goudmijn zijn die altijd zal leiden naar de ader van wijsheid die nooit uitgeput geraakt. Ze bevatten een ondoorgrondelijke schat die onze aandacht voor vele jaren kan vast houden. We leren appreciëren dat we soms parkeren op een bepaald niveau van de berg om daar de schatten uit te graven. Daardoor zullen we constant rijker worden in het geloof waar we allemaal voordeel van zullen hebben.
We moeten nooit arrogant worden tegenover diegenen die zich misschien op een lager niveau bevinden, het kan zijn dat ze al veel verder zijn dan wij en uitgerust zijn om hoger te gaan in een kortere tijd dan wanneer ze waren blijven klimmen.
Ik hoop dat we door de Geest van God gedwongen worden om hoger te klimmen met wijsheid en nederigheid en dat we de constante herinneringen appreciëren over de basis van het geloof die we nodig hebben om met succes te klimmen. Vele van deze herinneringen en herhalingen zijn ingebed in het boek van de apostel Paulus aan de Efeziërs. We hebben het nodig om telkens weer geroepen te worden om hoger te klimmen, en de herhalingen zijn onze fundamenten.
Laat ons ontdekken, zelfs als we struikelen en vallen, als we verwond worden of zelfs terugvallen, we steeds weer rechtstaan, ons fatsoeneren en verder naar boven reiken totdat we overwinnend staan tegenover Zijn verheerlijking