OVERZICHT VAN DE VOORJAARS FEESTEN
Hoofdstuk 3
OVERZICHT VAN DE VOORJAARSFEESTEN
De vier voorjaarsfeesten zijn het Joods paasfeest (Pesach), de Ongezuurde Broden (Hag HaMatzah), de Eerstelingen (Bikkurim) en het Wekenfeest (Sjawoe'ot), of Pinksteren.
1. Het Joods paasfeest (Pesach) valt in de eerste maand van de religieuze kalender (Aviv, ook wel Nisan genoemd), op de veertiende dag, Leviticus (Vayikra) 23:5.
2. Ongezuurde Broden (Hag HaMatzah) volgt meteen op de eerste dag van het Joods paasfeest (Pesach). Het wordt gevierd in de eerste maand (Aviv/Nisan) vanaf de vijftiende dag tot de eenentwintigste dag (Leviticus [Vayikra] 23:6-8).
3. Het Eerstelingen feest, d.i. van de eerste vruchten van de gerst oogst (Bikkurim) wordt tijdens de week van de ongezuurde broden (Hag HaMatzah) gevierd. In vroegere tijden werden op deze dag schoven gerst voor de Heer gewuifd volgens een voorgeschreven ceremonie. Tegenwoordig wordt dit feest in het traditionele jodendom niet gevierd.
4. Het Wekenfeest (Sjawoe'ot) is ook bekend als Pinksteren. Beginnend met het Eerstelingenfeest (Bikkurim), beginnen we 50 dagen te tellen. Dit wordt het tellen van de Omer genoemd. Op de vijftigste dag na het feest van de Eerste Vruchten (Bikkurim) valt het Wekenfeest (Sjawoe'ot) of Pinksteren (Leviticus [Vayikra] 23:15-21). (Opmerking: Pinksteren is een Grieks woord dat letterlijk "vijftigste" betekent.)
Deze vier voorjaarsfeesten zijn met elkaar verbonden als een samenhangend geheel. Het Wekenfeest (Sjawoe'ot) wordt beschouwd als de afsluiting of atzeret van het Joods paasfeest. De periode van het Joods paasfeest (Pesach) wordt pas ten einde beschouwd als Sjawoe'ot (Pinksteren) voorbij is.
Het Exodus Verhaal: Vanaf Pesach tot Sjawoe'ot
Pesach (het Joods paasfeest) begint in Egypte (Mitzrayim) (een type van de wereld), waar de kinderen van Israël slaven waren geworden. Toen de kinderen van Israël tot God riepen om de beloften te gedenken die Hij aan Abraham (Avraham), Isaac (Yitzchak) en Jacob (Ya'akov), riep God een verlosser genaamd Mozes (Moshe). God vertelde Mozes (Moshe), dat Hij de kinderen van Israël uit van Egypte (Mitzrayim) ging brengen naar het Beloofde Land (Exodus [Shemot] 3:8). Toen God Mozes (Moshe) naar Farao zond, zei God niet tegen Mozes (Moshe) om de Farao te vragen de kinderen van Israël uit Egypte te laten vertrekken en naar het Beloofde Land te gaan. In plaats daarvan droeg God Mozes (Moshe) alleen op om Farao te vragen de kinderen van Israël toe te staan een driedaagse reis in de wildernis te maken om een offer aan God te brengen (Exodus [Shemot] 3:18 "En zij zullen uw stem horen; en gij zult gaan, gij en de oudsten van Israel, tot den koning van Egypte, en gijlieden zult tot hem zeggen: De HEERE, de God der Hebreen , is ons ontmoet; zo laat ons nu toch gaan den weg van drie dagen in de woestijn, opdat wij den HEERE, onzen God, offeren!"). Mozes (Moshe) gehoorzaamde Gods instructies precies zoals in Exodus (Shemot) 5:1-3 te zien is. "En daarna gingen Mozes en Aaron heen, en zeiden tot Farao: Alzo zegt de HEERE, de God van Israel: Laat Mijn volk trekken, dat het Mij een feest houde in de woestijn! 2 Maar Farao zeide: Wie is de HEERE, Wiens stem ik gehoorzamen zou, om Israel te laten trekken? Ik ken den HEERE niet, en ik zal ook Israel niet laten trekken. 3 Zij dan zeiden: De God der Hebreen is ons ontmoet; zo laat ons toch heentrekken , den weg van drie dagen in de woestijn , en den HEERE, onzen God, offeren, dat Hij ons niet overkome met pestilentie, of met het zwaard." De eerste bocht die Farao om de Ene Almachtige van Israël heen maakte, was zijn weigering het volk van God een feest te laten vieren en aan Hem te offeren! Na een opmerkelijke reeks van plagen over Egypte (Mitzrayim) gebracht ten gevolge van Farao's aanhoudende koppigheid, werden de kinderen van Israël eindelijk vrijgelaten om Egypte te verlaten, beladen met de buit van de Egyptenaren. De kinderen van Israël kwamen aan de oevers van de Rode Zee op de zeventiende dag van Aviv/Nisan, dat is drie dagen na de dag van het Joods paasfeest in de eerste maand van de religieuze kalender. Het Joods Paasfeestlam werd op de veertiende Nisan geslacht en het volk verliet Egypte (Mitzrayim) vóór middernacht op de avond van de vijftiende na dat de doodsengel de eerstgeborenen van Egypte (Mitzrayim) trof. Toen Farao zag, dat de kinderen van Israël bij de zee vastzaten, besloot hij dwaas genoeg hen met zijn leger te achtervolgen (Exodus [Shemot] 14:1-9). De kinderen van Israël werden bang, maar Mozes (Moshe) richtte zich op en zei, zoals geschreven is: "... Vreest niet, blijf rustig, en zie de redding [Yeshooah in het Hebreeuws], van de Heer ..." (Exodus [Shemot] 14:13). Jezus (Yeshua) betekent in het Hebreeuws redding of Verlosser (Mattheüs [Mattityahu] 1:21).
Daarop splitste de zee en de kinderen van Israël staken de bodem van de Rode Zee over op droge grond, terwijl het Egyptische leger, samen met Farao, de Hebreeën in de Rode Zee achtervolgden en verdronken (Exodus [Shemot] 14:26-28; 15:4,19). De Bijbel zegt dat de rechterhand van de Heer de Egyptenaren vernietigde (Exodus [Shemot] 15:6,12). De rechterhand is een term voor de Messias, Yeshua (Psalmen [Tehillim] 44:3, 48:10, 63:8, 74:10-11, 89:13, 98:1, 110:1, 118:16;138:7; Jesaja [Yeshayahu] 41:10, 53:1-5, 62:8, Handelingen 2:32-36, 5:31-32, Hebreeën 1:3).
Het is belangrijk op te merken dat Farao, samen met zijn leger, in de zee verdronken. In de dagen van Joseph (Yosef), was er een hongersnood in Israël en de kinderen van Israël daalden af naar Egypte (Mitzrayim) en gaf zich over aan de heerschappij van Farao. Daardoor had Farao het wettig eigendomsrecht op het volk. Dit eigendomsrecht kon alleen worden verbroken door de dood van Farao, en aldus de kinderen van Israël bevrijden om naar het Beloofde Land te gaan. Daarom, heeft God zijn woord aan Farao via Mozes (Moshe) geen geweld aan gedaan toen hij Farao vroeg het volk te laten gaan voor een driedaagse reis naar de wildernis, maar later naar het Beloofde Land bleef doorgaan. Toen Farao stierf, was zijn heerschappij over de kinderen van Israël wettig verbroken en was het volk vrij om naar het Beloofde Land te gaan. Om deze reden wordt de tijd van het Joods paasfeest (Pesach) "Het Feest van Onze Vrijheid" genoemd.
Geestelijk gesproken is Farao een type van Satan (Ha satan). Totdat u de Messias (Yeshua) in uw leven aanvaardt, heeft Satan (Ha satan) het wettig eigendomsrecht over je. Door de dood van Yeshua (Jezus), is het wettig eigendomsrecht dat satan (Ha satan) over ons leven heeft, verbroken en zijn we vrij om het geestelijk beloofde land van God in te gaan en alle beloften die Hij ons beloofd heeft te ontvangen.
Vijftig Dagen vanaf de Rode Zee: Sjawoe'ot (Pinksteren) Vanaf de oversteek van de Rode Zee (17 Nisan) tot de dag dat Mozes (Moshe) God op de berg Sinaï ontmoette waren 47 dagen. Voordat de kinderen van Israël op de derde dag van de derde maand (Siwan) bij de berg Sinaï kwamen reisden ze gedurende 47 dagen door de wildernis (Exodus [Shemot] 19:1). God gaf het volk via Mozes (Moshe) opdracht zich te heiligen voordat Hij hen drie dagen later op de berg Sinaï bezocht, dat de zesde dag van de derde maand, van Sivan, zou zijn (Exodus [Shemot] 19:10-11). Deze dag zou de vijftigste dag na de oversteek van de Rode Zee zijn, en werd bekend als de openbaring van God op de berg Sinaï. Deze dag, zijnde de vijftigste dag na de oversteek van de Rode Zee op 17 Nisan zou het Wekenfeest (Sjawoe'ot), of Pinksteren worden.
Vanuit het Exodus verhaal kunnen we bijgevolg zien dat het Lam op de veertiende Nisan werd gedood, de dag van het Joods paasfeest (Pesach). Op de vijftiende Nisan, de dag van de Ongezuurde Broden (Hag HaMatzah), verliet het volk Egypte; op de zeventiende Nisan staken de kinderen van Israël de Rode Zee over, en 50 dagen later op het Wekenfeest (Sjawoe'ot), of Pinksteren , gaf God de Thora (onderricht) op de berg Sinaï. In de volgende hoofdstukken zullen we zien hoe Yeshua (Jezus) op het Joods paasfeest (Pesach) (14 Nisan) stierf, in het graf was op de dag van de Ongezuurde Broden (Hag HaMatzah) (15 Nisan) en op de dag van de Eerstelingen (Bikkurim) (17 Nisan) werd opgewekt; en de Heilige Geest bekrachtigde de gelovigen 50 dagen na Yeshua's (Jezus) verrijzenis op de dag van Pinksteren (Sjawoe'ot). We zullen ook ontdekken wat deze feesten betekenen voor de individuele gelovige en wat het verband is m.b.t. onze persoonlijke relatie met God.