5. DE WONDEREN VAN ONZE ERFENIS
-
Efeze 1: 6-14
We gaan verder met onze studie in het boek aan de Efeziërs met de Efeze 1: 6-7 "Tot prijs der heerlijkheid Zijner genade , door welke Hij ons begenadigd heeft in den Geliefde; 7 In Welken wij hebben de verlossing door Zijn bloed, namelijk de vergeving der misdaden, naar den rijkdom Zijner genade , "
Dit is het grootste basisprincipe van alle christelijke waarheden, maar ook het moeilijkste om te begrijpen - wij zijn geaccepteerd door God in Christus! De vrucht van de boom van goed en kwaad dwingt ons er toe om iets te doen om onze aanvaarding te verdienen. Bijna alles in het leven is een constant gevecht om door iemand anders geaccepteerd te worden, een voortdurend beoordelen en opvallen door ons gedrag waardoor we beloond worden of gestraft. Voor ons is de ultieme beloning, de adoptie in de familie van de Koning door alleen maar geloof in Jezus Christus en wat Hij gedaan heeft aan het kruis, een uitdaging van de fundamenten van ons gehele levenswijze.
Zelfs het begrijpen van deze grote waarheid resulteert in niets minder dan een transformatie die zo groot is dat we wedergeboren worden. Dit is echt "de rijkdom van Zijn genade". Een heel leven zal niet genoeg zijn om dit ene feit, namelijk de openbaring van Gods liefde aan het kruis, te overpeinzen. Nochtans is het niet begrijpen van onze aanvaarding door God, door het kruis alleen, een verdergaan met het eten van de boom van kennis van goed en kwaad en het is dus vergiftigd fruit in plaats van fruit van de boom van leven.
Door nogmaals deze fundamentele waarheid te hier vermelden, dat we gered zijn door het bloed van Christus en de vergeving hebben van zonden door Hem, en dat alles wat we ontvangen in "overeenstemming is met de rijkdom van Zijn genade", zet Paulus de fundamentele waarheid verder zodat hij de glorieuze roeping die we hebben kan laten oplichten, op een zodanige wijze dat het onze trots niet voedt, maar dat onze attentie voortdurend op de heerlijkheid en op genade van God gevestigd wordt. We kunnen wandelen in onze erfenis als we constant aandacht hebben voor ons zelf en op wat we bereikt hebben. We groeien alleen dan in onze bestemming als onze focus ligt om Hem die ons geroepen heeft, en op zijn genade die ons toerust. We zien dit verder in de verzen 8-10: "Met welke Hij overvloedig is geweest over ons in alle wijsheid en voorzichtigheid; 9 Ons bekend gemaakt hebbende de verborgenheid van Zijn wil, naar Zijn welbehagen, hetwelk Hij voorgenomen had in Zichzelven . 10 Om in de bedeling van de volheid der tijden , wederom alles tot een te vergaderen in Christus, beide dat in den hemel is, en dat op de aarde is; "
Het is al zo dikwijls gezegd, dat als we onze aandacht niet vestigen op Gods uiteindelijke bedoeling, dan zullen we voortdurend afgeleid worden naar minder belangrijke bedoelingen. Velen worden afgeleid van de rivier door de kleine kanaaltjes die ze voedt. De belangrijkste bestemming van God voor ons leven is om gelijk te zijn aan Christus. De bedoeling van elke tegenstand in onze levens helpt ons om gelijkvormig te worden aan Zijn Beeld. Als we dit in gedachten houden zullen we alles begrijpen wat er ins ons leven gebeurt. Het zal ons ook helpen om niet afgeleid te worden door de vele mindere bedoelingen die ons weg houden van de boom des levens, welke Jezus Christus zelf is.
Dit zou ook het regerende doel moeten zijn in alles waar we onze tijd aan geven. Het apostolische mandaat is niet geven om een bediening uit te bouwen, of om kerken te stichten, maar om te werken totdat Christus is gevormd in Zijn mensen. Galaten 4:19 "Mijn kinderkens, die ik wederom arbeide te baren, totdat Christus een gestalte in u krijge." indien we ooit iets deze basis toewijding verlaten, dan zijn we afgeleid van het pad des levens. Paulus zegt in 2 Korintiërs 11:3 "Doch ik vrees, dat niet enigszins, gelijk de slang Eva door haar arglistigheid bedrogen heeft, alzo uw zinnen bedorven worden, om af te wijken van de eenvoudigheid, die in Christus is. "
Door nogmaals de bron van onze genade en roeping opnieuw gevestigd te hebben, gaat Paulus verder om deze basis waarden uit te werken in verzen 11-14 "In Hem, in Welken wij ook een erfdeel geworden zijn, wij, die te voren verordineerd waren naar het voornemen Desgenen, Die alle dingen werkt naar den raad van Zijn wil; 12 Opdat wij zouden zijn tot prijs Zijner heerlijkheid, wij, die eerst in Christus gehoopt hebben. 13 In Welken ook gij zijt, nadat gij het woord der waarheid, namelijk het Evangelie uwer zaligheid gehoord hebt; in Welken gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met den Heiligen Geest der belofte ; 14 Die het onderpand is van onze erfenis, tot de verkregene verlossing, tot prijs Zijner heerlijkheid. "
We hebben een erfenis ontvangen en deze is niets minder dan de erfenis van Christus! Wijn zijn geroepen om Zijn bruid te zijn - om Zijn medeerfgenamen te zijn! Ook dit is onbegrijpelijk, te wonderbaar, speciaal als we overwegen van welke zonden en rebellie we bevrijdt zijn. Dat Hij ieder van ons, wij die eigenlijk een eeuwige straf verdienen, voor altijd dood, niet alleen eeuwig leven heeft gegeven, maar ook nog eens Zijn erfenis met ons deelt, dat is een liefde die we in alle eeuwigheid niet konden bedenken.
Het is geen wonder dat Hij in de hemel voor altijd het Lam, genoemd wordt. Er is geen grotere openbaring van de rijkdom van Zijn genade, van Zijn liefde en vergeving, dat wat Hij voor ons gedaan heeft door Zijn eigen offer. Zelfs als we de hoogste geestelijke volwassenheid bereiken en wandelen in de hoogste roeping, zullen we nooit zo volwassen zijn dat we ons knieën niet buigen voor wat Hij deed aan het kruis. Indien iemand denkt dat hij volwassen is, zonder voortdurende bewondering voor het kruis, dat is hij of zij niet volwassen; ze zijn dan geheel verwijderd van het levens weg. Zoals we duidelijk lezen zal er zelfs aan het eind van deze bedeling, de hemel zich verwonderen over Hem en Hem " het Lam" noemen.
Zijn belofte aan ons van deze grote erfenis als Zijn medeerfgenamen, is de Heilige Geest gegeven om nu in ons te leven. Al de schatten van deze aarde kunnen geen moment ingeruild worden voor de Heilige Geest die ins ons woont. Hoe wonderbaar is onze God? Hoe onvoorstelbaar zijn Zijn wegen! Het is zeker onmogelijk, zelfs in onze hoogste voorstelling, om een verhaal uit te vinden dat zo wonderbaar is als de waarheid van het evangelie van Jezus Christus. Hoe kunnen we falen om constant in verwondering en ontzag te wandelen? Wij houden van Hem, omdat Hij ons eerst lief had, en wij delen het verhaal van Zijn liefde omdat er geen groter verhaal is dat ooit kan verteld worden.
Dit is de grootste schat die we ooit kunnen krijgen, de erfenis heeft geen gelijke in de ganse schepping - onze erfenis is de Heer zelf. Wij zijn geroepen om leden te zijn van Zijn huishouden, leden van Zijn eeuwige familie. Eeuwig leven is wonderbaar voorbij ieder begrip - maar geen van allen is gelijk aan het feit dat we met Hem verenigd zijn in Zijn eeuwige familie.