17. DE KRACHT VOOR GENADE
- Efeze 3:7-6
De volgende verzen bevatten cruciale inzichten in de bediening van Paulus en ook in zijn hart. Efeze 3:7-9 "Waarvan ik een dienaar geworden ben, naar de gave der genade Gods, die mij gegeven is, naar de werking Zijner kracht. 8 Mij, den allerminste van al de heiligen, is deze genade gegeven, om onder de heidenen door het Evangelie te verkondigen den onnaspeurlijken rijkdom van Christus, 9 En allen te verlichten, dat zij mogen verstaan, welke de gemeenschap der verborgenheid zij, die van alle eeuwen verborgen is geweest in God, Welke alle dingen geschapen heeft door Jezus Christus;"
Paulus was eerst en vooral een bedienaar van het evangelie. Alles in zijn leven was er op gericht om de onnaspeurlijke rijkdommen in Christus te delen. Het lijkt wel alsof hij voortdurend wandelede in wonderen van Gods genade, en zijn mogelijkheden met dit ene thema wordt uitgedrukt in zijn geschriften. Deze passie maakt van deze Apostel, die niet het genoegen had om een discipel te zijn van Christus toen Hij op aarde rondwandelde, mogelijk de meest effectieve van de Apostels. Paulus, die veel moest vergeven worden, had de Heer mogelijk meer lief dan de anderen die, toen Christus in het vlees was, met Hem rondwandelen.
Paulus was uiteraard gedreven zoals er maar weinigen gekend zijn. Het was ook zijn passie om de verborgenheid van Gods plan, dat tot dan toe verborgen was gebleven, kenbaar te maken. Hij leefde om, van de Ene die hem gevangen had genomen, Zijn glorie te kenbaar te maken. Paulus heeft zeker zijn doel vervuld. Hij is zonder twijfel de grootste kampioen in de duidelijke presentatie van het evangelie van de genade. Hij is vandaag waarschijnlijk de meest bestudeerde auteur in de wereld.
Het is betwistbaar of de epistels van Paulus de meest krachtige geschriften zijn die ooit zijn geschreven. Ontelbare miljoenen hebben Christus leren kennen door de duidelijke voorstelling van het evangelie dat in zijn brieven wordt gevonden. Zij zijn voor altijd bewaard als canon geschriften. Het is mogelijk dat er geen enkele man of vrouw zal zijn, die zoveel vrucht heeft in de hemel, als Paulus. Het is dan ook niet de begrijpen dat hij zichzelf " de laagste van alle apostelen" noemt. Hoe kon dit gebeuren?
Dat was natuurlijk door de grote genade waardoor Paulus werd gered. Hij was de vervolger van de kerk, en haatte, in zijn jeugdige ijver, de gelovigen van God. Als een farizeeër van de farizeeërs, heeft alles wat hij beredeneerde, hem in direct conflict gebracht met de Waarheid. Paulus wist dat hij geen recht had op het Apostelschap. Hij was alles verschuldigd door de genade en onverdiende goedheid van God. Hij heeft dit ook nooit vergeten, en dat is zeker één van de redenen waarom hij de grootste kampioen is, die op de aarde rondliep, van het evangelie van de genade.
Paulus was de briljantste mens van zijn tijd en misschien wel de meest briljante mens van alle tijden. Maar hij wist diep vanbinnen dat hij elke waarheid die hij bezat verschuldigd was aan de genade van God. Menselijke redenering leidt nooit tot redding. De mensen hebben de intelligentie verkregen om bekwaam te zijn God waar te nemen en te begrijpen, maar kunnen nooit uit zichzelf de kennis verwerven om Hem te kennen; dat moet God hun zelf openbaren. Door trots kwam de satan te vallen, die zoveel kwaad in de wereld loslaat, en de nederige mens moet dit nu omkeren door zijn hart te openen voor de gezegende Schepper. Paulus lijkt dit te begrijpen zoals niemand anders. Jacobus 4:6 ". . . . . God wederstaat de hovaardigen, maar den nederigen geeft Hij genade." in Paulus demonstreerde de Heer, dat zelfs de grootste vijand verwelkomt kan worden als hij zich vernederd en zijn trots aan de kant zet. Paulus is een voorbeeld van opmerkelijke genade. Paulus wandelde tot zijn einde in de genade omdat hij nooit de onverdiende gunst van God vergeten heeft. Daarom, in echte onderdanigheid, beschouwde hij zichzelf als onwaardig onder alle heiligen. Daarom boekte hij alles wat hij bereikt had tot God. Daarom kon God hem ook vertrouwen met buitengewone kracht voor zijn taak.
Het is opmerkelijk dat Paulus zijn bediening niet nederig begon. Toen hij nog jong was en toen hij nog maar pas bekeerd was, kun in de chronologie van Paulus van zijn brieven een progressie van nederigheid zien. In één van zijn eerste brieven, claimde hij niet zo minderwaardig te zijn, zelfs niet tegenover de grootste Apostel. Een paar jaren later was zijn attitude veranderd en noemde hij zich in 1 Korinthe 15:9 "Want ik ben de minste van de apostelen, die niet waardig ben een apostel genaamd te worden, daarom dat ik de Gemeente Gods vervolgd heb." In zijn brief aan de Efeziërs gaat hij zelfs nog verder en noemt hij zich de "minste van alle heiligen". Vijf jaar later zegt hij in 1Timotheus 1:16 "Maar daarom is mij barmhartigheid geschied , opdat Jezus Christus in mij , die de voornaamste ben, al Zijn lankmoedigheid zou betonen, tot een voorbeeld dergenen, die in Hem geloven zullen ten eeuwigen leven." Hij noemt zich hier eigenlijk de "ergste van de zondaren".
Paulus heeft meer gewerkt dan welke ander Apostel dan ook en we mogen zeggen dat hij het meeste vrucht heeft gedragen, en zelfs vandaag draagt hij meer vrucht door zijn brieven , dan om het even welke andere dienaar van God op de ganse aarde. Hij werd steeds nederiger als hij meer kracht en ontving en vruchtbaarder werd in zijn werk. Dit is een opmerkelijk en raar voorbeeld van de Waarheid, dat met het toenemen van meer geestelijke volwassenheid er een toenemende nederigheid op volgt. Het is door dit om te keren dat de zondeval gebeurt en we verdrongen worden van de intieme relatie met God.
Nogmaals, omdat God de trotse wederstaat en Zijn genade aan de nederigen geeft, zijn deze die progressie maken door echte geestelijkheid, en door de echte genade van God, zullen deze ook progressie maken in toenemende nederigheid. Het gaat allemaal om genade, en daarom zijn diegenen die Gods genade volgen, dit doen door nederigheid na te streven. Is dit een visie in ons leven?
Eén belangrijk ding dat radicaal onze levens zou veranderen is als wij, in plaats van ons zelf te presenteren en een succesvol imago tentoon te stellen, wij zouden trachten kleiner te lijken en ons te wijden aan het opbouwen van anderen. Overal door de ganse Bijbel heen worden we aangespoord om ons zelf te vernederen. Er is geen enkel vers dat zegt dat we ons zelf moeten verhogen. In tegendeel, het is de taak van God om dit te doen. Lucas 14:11 "Want een iegelijk, die zichzelven verhoogt , zal vernederd worden; en die zichzelven vernedert, zal verhoogd worden ." hebben we nu in deze tijden geen overvloed aan voorbeelden van bedieningen die zich zelf verhogen en kijk dan ook naar het verschrikkelijke einde van deze zelfpromotie kerken.
We moeten bidden voor elkander en datgene aanmoedigen wat God door anderen doet in plaats van wat Hij doet door ons, pas dan zal de wereld ons bevorderen. Onze taak is ons zelf te vernederen en het is God die zal promoten wat nodig is. Als we zo zouden leven, dan kon God ons meer kracht en macht toevertrouwen en echte geestelijke autoriteit. Dit zal ons bekwaam maken om meer blijvende vrucht voort te brengen.