11. DE GAVE VAN GOD

De apostel Paulus gaat verder om ons laten begrijpen hoe we moeten wandelen in onze bedoeling.

Efeze 2:8-9 "Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave; 9 Niet uit de werken, opdat niemand roeme."

Waarom moest Paulus zoiets basics opnieuw uitleggen nadat hij al had gezegd dat we geroepen zijn voor zo verheven zaken als om te zitten met Christus in de hemelse gewesten? Hij doet dit omdat als wij in dit leven onze plaats in de Heer trachten te bereiken door onze eigenen werken, dit een voortdurende verzoeking zal zijn. Hoe meer geestelijke autoriteit aan ons gegeven wordt, des te groter de verzoeking kan worden. Zonder moe te worden blijft de apostel dus herhalen dat we niet gered zijn door werken maar door geloof in het volbrachte werk van Christus. Hij begrijpt natuurlijk dat de grootste uitdaging voor de waarheid van het evangelie, voor satan was om de gelovigen te verleiden om de kracht van het kruis in hun levens te vervangen door werken.

Na bijna 2000 jaar is dit nog steeds de primaire test die iedere gelovige, iedere kerk of gemeente, iedere geestelijke beweging, verleidt om te struikelen. Dit is eigenlijk dezelfde test die Adam en Eva moesten doorstaan in de Hof van Eden: " zouden ze leven door de kennis van goed en kwaad, of door de vrucht van de Boom des Levens?" wij moeten ons realiseren dat we in dit leven aanhoudend geconfronteerd zullen worden met deze keuze. Als het goede dat we zien in ons leven opweegt tegen het kwade, dan voelen wij ons goed en denken wij dat God dat ook moet doen. Het hele punt is toch dat God wil dat we goed zijn? Dit is nochtans de verwijdering van het geloof dat leidt tot echte goedheid en bevrijding van het kwade dat ons in zijn greep had. Paulus verklaart veelvuldig in zijn brieven, dat als de gelovigen vasthouden aan hun gerechtigheid door de wet, dat ze dan afgebroken zullen zijn van Christus. Deze keuze is van cruciaal belang.

De wet openbaart de criteria van Gods gerechtigheid. Het openbaart tevens dat een mens deze wet niet kan houden, dus offers voor de zonden waren noodzakelijk. Toen Jezus kwam, als het pure onbevlekte Lam van God en Zijn eigen leven gaf om voor onze zonden te betalen, werd Hij onze redding. Dit verwerpen, en door tot God te komen op basis van onze eigen werken, is de grootste trots en misleiding en betichting van Gods genade die Hij voor ons voorzag. Dit zal nooit veranderen. We zullen nooit voor God komen te staan omdat we goed zijn, maar we mogen ieder ogenblik met moed komen voor Zijn troon door het bloed van de Zoon van God. Jezus alleen is onze gerechtigheid.

Zij die vertrouwen stellen op hun eigen werken zullen zeker groeien in hun eigen trots, niet in Christus. Deze zullen het meest beledigd zijn door diegenen die de gerechtigheid claimen die gebaseerd is op geloof, zoals de jonge Paulus "de farizeeër van de farizeeërs" die beledigd was door de eerste Gemeenten. Het was om deze reden dat hij de kerk vervolgde en hem in direct conflict bracht met de Waarheid. Het was het resultaat van zijn eigengerechtigheid dat hem waarschijnlijk dit conflict deed grijpen met een groter inzicht dan de meeste anderen van zijn tijd.

Dit conflict dat Paulus er toe aanzette om de jonge kerk te vervolgen, had zijn wortels in het originele conflict tussen broers dat veroorzaakte dat Kain zijn broeder Abel doodsloeg. Het offer van Kain werd door God geweigerd omdat hij het resultaat van zijn eigen werken offerde en Abel offerde een bloedoffer dat profeteerde over de komende Christus. Dit leidde tot een woede in Kain waardoor hij zijn broeder dood sloeg. Het kruis is de basis van onze aanvaarding door God en blijft het primaire punt van de strijd tussen het christendom en iedere andere religie, die allemaal gebaseerd zijn op aanvaarding van mensen door werken.

Indien we Christus echt volgen, als Hij onze gerechtigheid is, dan zullen we altijd opscheppen in Hem. Hoe kunnen we hoog denken over onze eigen werken als we hebben gezien wat Hij voor ons deed? Als we zelf maar durven overwegen dat iets ons aanvaardbaar zou maken, dan is dat een affront voor het kruis en de uiteindelijke vorm van trots dat ons tot de van zal leiden en ons definitief verbreekt met Christus.

Het is door Zijn grote liefde te zien die Hij bewezen heeft door voor ons te lijden, dat we gedwongen worden Hem lief te hebben en om Hem te volgen. Het is door te wandelen in het kennen van de redding, waarvoor Hij zo veel voor geleden heeft voor ons, dat wij groeiende vrijheid ervaren en vrijmoedigheid door hem te vertrouwen, niet ons zelf.

Jezus heeft gezegd dat de Vader ons liefheeft. Het was in feite de Vader die ons zo lief had dat Hij Zijn geliefde Zoon zond om voor ons te sterven. De Vader houdt zo veel van ons dat Hij ons nooit zal aanvaarden door onze eigen werken. Hij zou daardoor het kruis waardeloos maken en ons in de greep van de trots laten die zonden en dood voortbrengt in de eerste plaats.

We gaan verder met Efeze 2:10 "Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus tot goede werken, welke God voorbereid heeft, opdat wij in dezelve zouden wandelen."

Op een briljante wijze brengt de apostel ons tot inzicht dat we niet gered zijn door onze eigen werken, maar versterkt hier de waarheid dat het maaksel zijn van God en niet van onszelf. In de wereld worden selfmade mannen en vrouwen hooggeacht, maar zo is het niet in Christus. Ons doel is om gevormd te worden en om tot stand gebracht te worden door de genade van God, niet door onze eigen inspanningen. Op deze manier zijn we Zijn vakmanschap, toegewijd om te worden wat Hij wil voor ons.

Na de verklaring dat we niet door werken gered worden, zegt Paulus dat we desondanks geschapen zijn om grote werken te volbrengen. Er is een groot verschil tussen werken doen om aanvaard te worden en goede werken te doen vanuit de positie waar we Gods aanvaarding hebben. We werken niet om goedkeuring te verkrijgen, maar omdat we Hem liefhebben die ons liefheeft en ons gered heeft en die door ons werkt.

Als we beginnen te begrijpen dat wij het vakmanschap van Christus zijn, dat Hij nu alles gebruikt in ons leven, dan verstaan wij dat niets in ons leven gebeurt dat en niet toegestaan is door God voor onze vervolmaking. Hij is de pottenmaker, en wij zijn de klei. Wij draaien rond het wiel van het leven van de pottenmaker en de gebeurtenissen in ons leven zijn het resultaat van Zijn vormgeving.

Dit is niet altijd gemakkelijk en soms komen we in verwarring. We willen onderdanig zijn aan God, maar we worden aangemaand om de duivel te weerstaan. Sommige van de gebeurtenissen in ons leven zijn van de duivel, hoe kunnen we deze onderscheiden van elkaar? Maar er zijn ook dingen van God in ons leven die ons volwassen maken en daar zijn dingen bij waar de duivel ons test. Moeten we deze ook ondergaan?

Het zou gemakkelijker zijn als er eenvoudige antwoorden waren voor deze vragen, maar als ze er al waren, dan moesten we de Heer en Zijn wijsheid niet zoeken. We moeten de weg van Christus volgen door iedere situatie en uitdaging. Er wordt ons gezegd in 2 Korinthe 2:14 "En Gode zij dank, Die ons allen tijd doet triomferen in Christus, en den reuk Zijner kennis door ons openbaar maakt in alle plaatsen." Hij leidt ons in Zijn overwinning, en dat betekent dat we Hem moeten volgen.

Want we moeten Hem zoeken, Hem zien, en onze aandacht op Hem houden. Dit is de bedoeling voor bijna iedere proef in ons leven, en het eind resultaat van ieder werk of proef brengt ons dichter bij Hem. Hoe sneller we Hem vinden, en hoe meer we besluiten Hem te volgen door onze uitdagingen, des te meer zullen we dit met Hem doorstaan.

Maar Hem volgen leidt ons altijd naar het kruis. Zijn overwinning was het kruis en dus ook voor ons. Daarom staat er in Matheus 16:25 geschreven "Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen ; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal hetzelve vinden." Als we in Christus zijn, dan zijn we dood voor de wereld. Het is onmogelijk om een dode persoon te beledigen. Het is onmogelijk voor een dood persoon om zich afgewezen of mislukt te voelen. Het is waar, we kunnen in ieder situatie antwoorden met Gods liefde. Op deze wijze zal onze triomf over iedere proef "een den reuk Zijner kennis door ons openbaar maakt in alle plaatsen."

We moeten ons in iedere situatie afvragen, " is mijn antwoord op deze proef een manifestatie van Christus," is dat niet zo, hoe moet ik dan veranderen zodat Hij zichtbaar wordt als antwoord op een situatie? Het simpele, "Wat zou Jezus doen?" is ons antwoord. Als we dit doen zullen we veranderd worden naar Zijn beeld en Zijn vakmanschap zal zich manifesteren in de wereld.

Dit vers zegt ook dat we geschapen zijn in Hem om "goede werken te doen." We lezen nu Jacobus 2:18-24 "Maar, zal iemand zeggen: Gij hebt het geloof, en ik heb de werken . Toon mij uw geloof uit uw werken, en ik zal u uit mijn werken mijn geloof tonen. 19 Gij gelooft, dat God een enig God is; gij doet wel; de duivelen geloven het ook, en zij sidderen 20 Maar wilt gij weten, o ijdel mens, dat het geloof zonder de werken dood is? 21 Abraham, onze vader, is hij niet uit de werken gerechtvaardigd, als hij Izak, zijn zoon, geofferd heeft op het altaar? 22 Ziet gij wel, dat het geloof mede gewrocht heeft met zijn werken, en het geloof volmaakt is geweest uit de werken ? 23 En de Schrift is vervuld geworden, die daar zegt: En Abraham geloofde God , en het is hem tot rechtvaardigheid gerekend, en hij is een vriend van God genaamd geweest. 24 Ziet gij dan nu, dat een mens uit de werken gerechtvaardigd wordt, en niet alleenlijk uit het geloof?"

Jacobus protesteert hier tegen de misleiding waar ontelbare christenen aan te prooi vallen: "alleen maar geloven dat God bestaat is genoeg om gered te worden" Zoals Jacobus hier zegt, de demonen geloven in de Heer, en zij kennen Zijn macht en autoriteit misschien beter dan de meeste christenen. Als we echt de Heer geloven, zullen wij ook voor hem leven, Hem gehoorzamen, en de werken doen die Hij voor ons geschapen heeft.