DE BELANGRIJKHEID VAN HET KARAKTER
Integriteit, waardigheid, trouw, loyaliteit, doorzettingsvermogen, eerlijkheid - deze eigenschappen zouden jonge christenen al het allerhoogste voorbeeld van een christelijke houding en christelijk optreden geleerd en voorgeleefd moeten worden. Dit moet hun natuurlijk niet alleen meegedeeld worden, maar ze moeten het kunnen zien in het dagelijkse leven van hun oudsten en daardoor erkennen, dat hun oudsten niet alleen door hun geestelijke gaven - doordat ze overal wonderen volbrengen, succesvol zijn - maar , omdat zij het Woord van God en de Heilige Geest toelaten,een goddelijk karakter in zichzelf te oefenen en naar buiten te brengen.
Toen Jezus door Johannes in de Jordaan gedoopt werd, kwam de Heilige Geest van de hemel naar beneden en verklaarde God de vader niet alleen maar dat Deze Zijn Zoon was, maar ook dat Hij aan Hem een Welgevallen had. God was tevreden met Jezus, alhoewel Hij nog niet gepredikt, noch een Woord geleerd of een wonder gedaan had!
Er zijn vele mannen en vrouwen die met een machtige zalving willen prediken en leren en vele zielen door genezingen en wonderen in het rijk van God willen brengen, maar ze betalen hun rekeningen niet, voeden hun kinderen niet goed op en wijzen hun nog niet eens terecht!
Als je iemand niet vertrouwen kunt om op de juiste manier met jou auto te rijden, hoe zou God hem dan vertrouwen om een Gemeente van tienduizend mensen te leiden. Als iemand zijn vrouw niet zo wil liefhebben als christus Zijn Gemeente lief heeft, hoe kan God hem dan het welzijn en het voeden van Zijn waardevolle kinderen toevertrouwen.
Er zijn vele Gemeenten vol van gelovigen, die voortdurend uitkijken of de grote deur van hun bediening open gaat of ze stampen telkens weer tegen deze of die deur zodat ze zal open gaan. En toch leren ze niet om zich te beheersen en regelmatig naar de zanglessen te gaan of om te stoppen met naar slechte televisie programma's te kijken, in plaats van thuis voor het eten de zorgen omdat zijn vrouw ziek is geworden.
God kon David niet als Koning zalven, voordat hij geleerd had om dagelijks op een bestendige basis de verantwoordelijk voor zijn schapen te nemen, en zijn eigen leven op te offeren voor hun indien dit nodig was.